گفتند:چهل شب حیاط خا نه ات را آب وجارو کن.شب چهلمین                                
خضر (ع) خواهد آمد.چهل سال خانه ام را رفتم و روبیدم و خضر (ع)                      
نیامد. زیرافراموش کرده بودم حیاط خلوت دلم را جارو کنم.                                  

                                                        **********

گفتند:چله نشینی کن.چهل شب خودت باش و خدا و خلوت.شب                                 
چهلمین بر بام آسمان خواهی رفت.ومن چهل سال از چله ی بزرگ                             
زمستان تا چله کوچک تابستان را به چله نشستم اما هرگز بلندی را بوی                       
نبردم.زیرا از یاد برده بودم که خودم را به چهلستون دنیا زنجیر کرده ام.                      

                                                         **********      

گفتند: دلت پرنیان بهشتی است.خدا عشق را در آن پیچیده است.پرنیان دلت را                 
واکن تا بوی بهشت در آن پراکنده شود.                                                             
چنین کردم بوی نفرت عالم را گرفت.وتازه دانستم بی آنکه با خبر باشم شیطان از دلم         
چهل تکه ای برای خودش دوخته است                                                               .
به اینجا که میرسم نا امید میشوم.آن قدر که میخواهم همه سرازیری جهنم را یکریز بدوم.     
اما فرشته ای دستم را میگیرد و میگوید: هنوز فرصت هست.به آسمان نگاه کن.خدا چاچراغی
از آسمان آویخته است که هر چراغش دلی است.دلت را روشن کن.تا چلچراغ خدا را بیفروزی.
فرشته شمعی به من می دهد و میرود.                                                                

                                                      **********  

راستی امشب به آسمان نگاه کن ببین.چقدر دل در چلچراغ خدا روشن است.                                                                                                        

نوشته شده توسط : نگهبان چاه

نظرات دیگران [ نظر]