یکی می گفت:

در 15 سالگی آموختم که مادران از همه بهتر می دانند ، و گاهی اوقات پدران هم .

در 20 سالگی یاد گرفتم که کار خلاف فایده ای ندارد ، حتی اگربا مهارت انجام شود.

در 25 سالگی دانستم که یک نوزاد ، مادر را از داشتن یک روز هشت ساعته و پدر را از داشتن یک شب هشت ساعته ، محروم می کند .

در 30 سالگی پی بردم که قدرت ، جاذبه مرد است و جاذبه ، قدرت زن .

در 35 سالگی متوجه شدم که آینده چیزی نیست که انسان به ارث ببرند.بلکه چیزی است که خود می سازد.

در 40 سالگی آموختم که رمز خوشبخت زیستن ، در آن نیست که کاری را که دوست داریم انجام دهیم ؛ بلکه در این است که کاری را که انجام می دهیم دوست داشته باشیم

در 45 سالگی یاد گرفتم که 10 درصد از زندگی چیزهایی است که برای انسان اتفاق می افتد و 90 درصد آن است که چگونه نسبت به آن واکنش نشان می دهند.

در 50 سالگی پی بردم که کتاب بهترین دوست انسان و پیروی کورکورانه بد ترین دشمن وی است .

در 55 سالگی پی بردم که تصمیمات کوچک را باید با مغز گرفت و تصمیمات بزرگ را با قلب.

در 60 سالگی متوجه شدم که بدون عشق می توان ایثار کرد اما بدون ایثار هرگز نمی توان عشق ورزید.

در 65 سالگی آموختم که انسان برای لذت بردن از عمری دراز ، باید بعد از خوردن آنچه لازم است ، آنچه را نیز که میل دارد بخورد .

در 70 سالگی یاد گرفتم که زندگی مساله در اختیار داشتن کارتهای خوب نیست ؛ بلکه خوب بازی کردن با کارتهای بد است .

در 75 سالگی دانستم که انسان تا وقتی فکر می کند نارس است ، به رشد وکمال خود ادامه می دهد و به محض آنکه گمان کرد رسیده شده است ، دچار آفت می شود .

در 80 سالگی پی بردم که دوست داشتن و مورد محبت قرار گرفتن بزرگترین لذت دنیا است .

در 85 سالگی دریافتم که همانا زندگی زیباست

نوشته شده توسط : نگهبان چاه

نظرات دیگران [ نظر]

نوشته شده توسط : نگهبان چاه

نظرات دیگران [ نظر]

نوشته شده توسط : نگهبان چاه

نظرات دیگران [ نظر]

بعد از یک هفته دوباره رفتیم سراغش

خیلی جالبه یکی همه رو دعوت کنه و خودش نباشه!!!!!

اما چرا!!!!!

هرجا رو که نگاه می کردیم اون بود، می شد حضورش رو حس کرد

با دربه در رفته بودم خیلی راحت آدرس رو پیدا کردیم

رفتیم تو مسجد، اولین نفری که دیدمش و نظرم رو خیلی جلب کرد پدر عمو حسن بود، خدا صبرش بده

چهره ای آرام و مظلوم با نگاهی پر از غم دم در ورودی ایستاده بود و به مهمونای پسرش خوش آمد می گفت

با چندتا آیه از قرآن مجلس شروع شد و چیزی نگذشت که مسجد مملو از جمعیت شد

عکسش بالای مسجد بود، چهره ای کاملا آرام و متین، انگار این عکس با آدم حرف می زنه

به من می گفت جام خوبه و اصلا نگران نباشید، یه جورایی داشت به همه دل داری می داد

خیلی سخته ولی می خوام بگم

خیلی مجلس آرومی بود انگار خودش داشت مجلس رو اداره می کرد اما با روضه حضرت علی اکبر(ع)  یه دفعه تو دل همه غوغا شد و کل مسجد حتی در و دیوارش گریه می کردند

به هر صورتی بود مجلس رو جمع و جور کردن چون صدای گریه مادرش به گوش می رسید و تحملش برای همه سخت بود

ولی چیزی که برام عجیب بود این که پدرش چرا مشکی نپوشیده بود

انگار اون هم هنوز باور نکرده بود که حسن رفته و دیگه بین ماها نیست

 اولین ختمی بود که دیدم و با گوش خود شنیدم که در مورد اینترنت حرف می زدن

از وبلاگش گفتن، از نور، حرفاش هم مثل خودش و تمام عکسایی که ازش دیدم نورانی و ماندگار بود

 برای شادی روحش صلوات

عمو ما رو هم دعا کن

نوشته شده توسط : نگهبان چاه

نظرات دیگران [ نظر]

 انا لله و انا الیه الراجعون 

بازگشت همه به سوی اوست

خداحافظ همین حالا، همین حالا که من تنهام       خداحافظ به شرطی که، بفهمی تر شده چشمام

خداحافظ کمی غمگین، به یاد اون همه تردید            به یاد آسمونی که، منو از چشم تو می دید

اگر گفتم خداحافظ، نه اینکه رفتنت سادس          نه اینکه میشه باور کرد، دوباره آخر جادس

خداحافظ واسه اینکه، نبندی دل به رویاها            بدونی بی تو و با تو، همینه رسم این دنیا

خداحافظ همین حالا خداحافظ

نوشته شده توسط : نگهبان چاه

نظرات دیگران [ نظر]